پنجره

به پنجره نگاه می کرد ٬ عادت اش شده بود ٬ از خیلی وقت پیش ٬ آبی هروز از وسط خیابون رد می شد ٬ اون موقع سفید سر ساعت ۹ صبح و ۹ شب می دوید کنار پنجره که رد شده آبی رو ببینه خودش می گفت این بهترین عکسیه که تا حالا دیده دقیقا چهاشنبه ساعت ۷ شب بود نارجی به سفید تلفن زد و گفت باید برگردی واسه ۸ بلیت رزرو کردیم ٬ مونده بود ٬ خدایی سخت بود ٬ ساعت ۹ رو باید چه کار می کرد . 

به پنجره نگاه می کرد ٬ عادت اش شده بود ساعت ۹ که میره سر کار به اون پنجره ی تیره نگاه کنه البته سریع و زیر چشمی ٬ شب هم ۸ کارش تموم می شد و ساعت ۹ از زیر اون پنجره تیره رد می شد خودش  می گفت مثل یک عکس زیباست تصویر دو دست روی پنجره و صورتی همیشه مات ٬ آبی اون روز ٬ دقیقا چهارشنبه ساعت ۷ کارش تموم شد و لی وایستاد ۸ راه بیفته که ساعت ۹ از اونجا رد بشه ٬ اون تصویر عوض شده بود ٬ عادت شده بود هروز نگاه می کرد شاید اون عکس و دوباره ببینه ٬ زمستون شد پنجره ی تیره بخار گرفته بود و انگار یک چیزی هم روی پنجره نوشته شده بود این بار هم رد شد و باز پنجره خالی بود 

از وقتی برگشت هر شب به پنجره نگاه می کرد ٬ سفید و می گم ولی دیگه داشت نا امید می شد زمستون شده بود پنجره بخار گرفته بود به خودش قول داد برای آخرین بار به پنجره نگاه کنه ولی قبل اش رو پنجره نوشت : 

دیگه پنجره ها هر کار دلشون بخواد می کنن